Jê re Tingir Ehmed digotin, elimîbû bê dizî ne disekinî. Roja ku ji bo dizîyê ti?tek nedîta, ?evqeya serê xwe dûr diavêt û bi çaplûkî diçû ?evqeya xwe didizî, dilê xwe rehet dikir. Çimkî dizî ji xwe re kiribû xû !
Rojekê di nava gund de gerîya mirî?kek an derîkî vekirî nedît dizîyê bike. Li ber derê malek cînar zevîya ceh hebû.
Tingir Ehmed ?evqe ji serê xwe anî xwarê û bi hêrs avête navê, pa?ê wek zarokên ku nikarin bime?in li ser destê xwe çaplûkî ber bi ?evqe çû, hilanî da serê xwe. Bûka malê ?a? û metel lê tema?e dikir. Got: “ Wîî xalo tu çi dikî, tu çima bi dizîka ve ?evqeya xwe hildidî ? “
Tingir Ehmed got: “ Keça min ev xûyê min e, ez çawa bikim bi ?û?tinê ji min naçe “.
Werhasil….
Ku?tin jî ji dewletê û ji hinekan re bûye xû, bi axa kilê heft caran destê xwe tehfîl bikin jî ev kujerî ji wan naçe mixabin. Lawên bav û dêyan ne berxikin heyran hûn wisa erzan didin kujtinê!
Kûçîk birî nav hilbijartina bi xwîn lo, hilbijartina we serê we bixwe, ez yek pêçîyek xortê Kurdan nadim bi hemû meclîsa Tirko…
Kurdistan
Dizen Derik bi nav dengin miro.sala perar 100 bizinè Veranshariya dizin u disa veranshariyan,ra firotin.kasi ez bihistim dibejin,siè xwu didizin u xwuda,ra dibejin,tu ro da. bes si neda.