Qutiya 7 an

Çepên Tirkoleran û yên din..

Çepikan li hev dixin û didin lotikan

“Rojava….şoreş..şoreşa rojava pîroz be… û jehr û ziqûm..

Ma li rojava kî wan pepûkan dikuje? Ew ji ber çi koçewar dibin? Li rojava kengî şoreş pêk hat? Ma gelê ku xwedîyê şoreşê ye, ne azad e, ne serfîraz e û bê derd û kul e?  Ji bo çi ew ji bihuştê /şoreş/ direvin û ber bi dojehê ve diçin?

Ewên ku nikarin bersiva van pirsan bidin, dixwazim wan rêkim ba hekîm û bijîşkan. Pirsgirêk di qutîya 7an de ye, wê çareser bibe…

Bijîşkek pesnê xwe dide ( 30 sal berê serokekî jî pesnê xwe da bû….wek serxwebûn..yekîtî.azadî…) û weha vedibêje:

-Niha ew nexweşê ku nikarim sax bikim û birîna wî derman bikim, ezê sed qatî mesrefa wan dirav jî bi serde bidimê.

Zilamekî fenek peyda dibe, dixwaze bijîşk bixapîne û wan diravan bistîne.

-Ezbenî, ez nexweş im, nikarim tehmê ji xwarinê  bistînim.

Bijîşk li ser gazîya nexweş bang li hemşîrê dike:

-Qîza min, ji kerema xwe qutîya 7 an ji min re bîne..

Hemşîre daxwaza bijîşk bi cîh tîne, bîjîşk ji nexweş re dibêje:

-Keremke tilîya xwe têxe nav qutîyê u tehm bike.

Nexweş tilî davêje nava qutîyê û tehm dike. Bi hêrsketî:

-Wîîîî …ev gû ye law..!

Bijîşk dibê:

-Tu tehma devê xwe dizanî, naxwe nexweşîya te ne rast e.

Ew zilam gelek hêrs dikeve û carek din disa tê ba bijîşk û dixwaze wî bixapîne.

Bijîşk:

– Keremke ezbenî.

Mêrik:

-Hekîmê min, ez giran nexweş im. Her tişt zû bi zû ji bîra min diçe, jibîr dikim.

Bijîşk ji hemşîrê re dibê:

-Qîza min, ji kerema xwe qutîya 7 an ji min re bîne.

-Keremke, qutîyê veke û temaşe bike bê çi di nav de ye ji min re bêje.

Mêrik:

-Wîîî..ew gûyê ku cara din min tehm kirîbû, bi xwedê ew e…

Bijîşk:

-Baş e.Nexweşîya te ne nexweşîya jibîrkirinê ye.

Ew zilam jê re bes nake û carek din hazirîya xwe dike û tête ba bijîşk.

– Ezbenî, vê carê bi sond û peyman ji cenabê te re rast dibêjim, li min ranabe.

Bijîşk:

-Qîza min, ji kerema xwe qutîya 7 an ji min re bîne.

Dema ku mêrik navê qutîya 7 an  dibihîze har û dîn dibe û bi hêrs dengê xwe bilind dike:

-Ez di wê qutîyê nim…

-Huş be qeşmer, bes e, dema ku tu karî di qutîyê nî naxwe li te radibe, her tiştê te derew, fêl û fen e….

Îcar bi derew, fêl û fenan tu kes nagihê cîhekî qurban.  Belkî Kurd demekê bi van fen û dek û dolaban bên xapandin, lê rojek bê wê ew dolabgêr û sextekar bi xwe têkevin gerîneka vir û derewên xwe û ji gûyê qutîya 7 an tehm bikin..

About The Author