Li gelek gundên Elbîstanê Kurd û Tirk bi hev re dijîn. Her çiqas cînar bin jî Tirk bi henekan nijadperestîya xwe didomînin.
Rojekê Remezanê Tirk tê ba muxtar, muxtar Kurd e.
Dibê “ Muxtar pirsgirêkek min heye , tu muxtarî divê tu çareserîyekê ji min re bibînî. “
Muxtar bi dilekî pak dibê “ Xêr e ? Pirsgirêka te çî ye ? “
Remezanê Tirk dibê “ Muxtar kîrê(xir) min şikest, ez çawa bikim? “
Muxtar bi hêrs dibê “ Biçe xirê xwe bike quzê dêya xwe, wê baş bibe oxlim. “
Xalê Hiseyîn jî wê gavê tê ba wan, dibê “ Xêr e ? Çi diqewime? “ Remzanê Tirk dibê “ Hiseyîn, kîrê min şikestîye min ji muxtar çareserî xwest, ewî jî got here xirê xwe têke quzê dêya xwe. Tu çi dibêjî ? “
Xalê Hiseyîn got “ Muxtar gû xwarîye, nizane. “
Remezan got “ Êêê tu çi dibê ? Ez çawa bikim? “
Xalê Hiseyîn got “ Ezê xirê xwe bi emanetî bidim te, de êdî tu dikî kê bikê; bi kar bîne heta xirê te sax bû. “
Welehîn tiştekî baş e, xirê Xalê Hiseyîn niha di destê AKP û Fetocîyan de ye. De êdî kî bi kar tîne û kî dike kê ew ne diyare.
Ma kes kare vî gunikreşî bigire
Piştî tirê kezîkurê
KULA DİLÊ KURDAN…!