Amy Jackson wek berxikek ji berxikên buharê, wek karxezalek ji karxezalên çiyayên Omerya, wek ?ax û tayek ji tayên rihanê û wek ?imamokek ji ?imamokên bîstanên Torê ye.
Awirên çavên wê malxerabê ji tîrên berq û brûskên zivistanê, ji fî?ekên kele?kof û mîtralyozê û ji derbên lotikên bergîlan jî dijwartir in.
Bêvil û pozê wê wek hejîrên de?ta Bûnisra, wek xox û mi?mi?ên Bedlîs û Behdînan lihevhatî, girover û spehî ye.
Rûyê wê lihevhatî, girover û wek zebe? û petîxên Diyarbekirê balkê?în û bedew e.
Porê wê wek zivt û qetrana re?aya ?evê bedewîya wê temam dike, wê dike wek horîyek ji horîyên bihu?tê.
Burhên wê (ebrûyên wê) wek çemên Dîjle û Feratê di ser herdu çavên wê re diherikin û çavên wê dineqi?înin.
Diranên wê wek libên birinca Qerejdaxê spî û gewherî, wek vagonên trênê bê qisûr li dû hev rêz kirî ne.
Guhên wê wek bastêqa Torê bedewîya wê ?îrîntir dike.
Sîng û berên wê wek petîxên destarkî miz û ?îrîn, wek ?orba ?îr û bastêqa qelandî bi ser dev û lêvên meriv de dihilin û diherikin. Herdu memikên wê malmîratê wek go?tê li ser savarê, wek qeymaxê mîha, wek zebe?ên bê dendik jê têr nayê xwarin.
Bejn û bala wê wek dara spîndarê, wek ?itla rihanê û wek xiyarên Mêrdînê rast û bê qisûr e.
Ax Amy Jackson ax!
Xwezî tu jina min bûya û bela xwarina hêkên qelandî li dê û bavê min heram bûya.
Xwezî tu jina min bûya û bela derpî û kiras li min tuneba.
Xwezî tu jina min bûya û bela alîyek simbêlê min bi?ewitîya.
Xwezî tu jina min bûya û bela serê min wek serê Qado ?êrîn rût û keçel bûya.
Ax Amy Jackson ax!
nava we di?ewite u mirandina wi agire bi deste uzmaneki weke min enceq çebibe