Malperek bê sansûr e

Malperek bê sansûr e, hay ji xwe hebin!

info@lotikxane.com

Li paytexta Tûnisê, di dawetekê de komek jin li hev vehawiyabûn û ji govendgêran li gotinên keçekê 30 salî guhdarî dikirin. Keçikê lî ser zor û zehmetiya go dîtiye û dikişîne xeber dida. Li ser bextreşî û rewş û nexweşiya xwe go hê nîzanîbû diya wê kî ye û tucaran diya xwe ya go nayê bîra wê neditiye, dipeyivî. Lê lihevhatineke ancax dikare di çîrokan de rû bide, pêk hat. Yek ji wan jinên li wê keçê guhdarî dikir, ji cîhê xwe çeng bû, xwe avêt stuyê keçikê, bi gotina ‘dayika te bi qurbana te bi’ ew hemêz kir. Ji serpêhatîya keçikê naskir go qîza wê ye go beriya 30 salî ew li ber mizgeftekê bêxwedî hiştibû. Ev keçik qîza wê bi xwe bû. Hem xwîna wan bi ser hev de keliya û hem jî dayıkê keçika xwe ji ber şana di çenga wê de tavilê naskir.

Dayik li xwe mikur hat û got; ku ew beriya 30 salî bi xortekî re bû. Ev keçik fêkiyê jihevhezkirina wan bû. Piştî tovavêtinê xort li ser soza xwe ranewestiya ye. Jinik naçar maye ku bi hawayekî ji zaroka xwe xelas bibe, keçika, kezeba xwe, perçeyek ji bedena xwe li ber dîwarê mizgeftê daniye. Her weha pîrejina serpêhatî navê wî xortî jî aniye zimên.

Çawa argûn bê ar, daristan jî bê dar nabe, mirov û milet jî bê cih û war nabin. Her derdek dermanê wî heye. Dar li ser koka xwe şîn tê, reh û rîçalê xwe di axa xwe de vedide, bi ax û ava ku li ser bilind dibe ber digire. Helbestvanek heke hestên helbestristinê pê re tunebin, nabe helbestvan. Miletek li ser ax û ava xwe, bi hestên xwe yên ku milet pê ava dibin, reng venede, tu caran nikare bigihê rêza miletên dunyayê. Bi ser de hertim bindest û perîşan e. Heke meriv li hêjayiyên xwe bixwedî nebe, wan neparêze, bi ser de şûna derban li xwe çêbike û ji bo yên ku çûn bibêje “de ev jî ne xem e”, divê meriv bizanibe ku yê wenda dibe meriv bi xwe ye.

Îro Kurdistan dikele. Li alîyekî Kurdistanê bidestketinên Kurdan bûye kelemê çavê neyaran, dagirkerên Kurdistanê aciz dike. Li hin alîyên din Pirsa Kurd û Kurdistanê di rojeva siyasî de bi cih dibe, lê bi taybetî li Rojavayê Kurdistanê rewşa me, ne bi dilê me ye û em jî destûpê lihevgeriyayî li rewşa xwe temaşe dikin, hêjayên xwe, hêjayiyên xwe wenda dikin. Roj bi roj ji reh û rîçalên xwe qut dibin. Bi tenê li pey hêjayên wek Şêx Mahşûq hêsiran dibarînin. Ger rewşa me weha here, weha diyare emê hê jî li pey gelek hêjayiyên xwe bi tenê gazina ji hevudu bikin û bibin pêkenînên neyaran, kêfa dujmin li xwe bînin.

de dijî. Ger em di ber armancên me yên pîroz de têbikoşin, bipêşkevin, bêne rêza miletê dunyayê, ew û hemî şehîdên rêya azadiya milet û welat her bi me re ne û her dem zindî dimînin. Navên wan di rûpelên diroka mirovayetiyê de bi tîpên zêrin têne nivîsandin. Lê belê heke em ne xemxurê milet û welatê xwe bin, ala tekoşîna şehîdên xwe ji bilind nekin, gerdenazad û serfîraz nebin, em tu caran serbilind nabin û ruhên şêhîdên xwe jî di gorrên wan de tengav dikin.

Şêxê hêja bi mêranîya xwe, bi rastgotinî û baweriya xwe, dewleta go kesî bawer nedikir ku ji cih bileqe, xiste nav astengîyê, ben li qirrikê ani hev. Di gel hemî gef û fort û tirstêfirrandinên dagirkeran ji ya xwe nehate xwarê. Rastîya xwe û ya miletê xwe li hemî cihanê da belavkirin. Li pey gotina xwe, piyê xwe da erdê, li nasnameya xwe ya gel û olî bixwedî bû, ji rastiya xwe nehate xwar. Ka em çima guhdariya wî dengê pîroz nakin û li rastîya xwe bixwedî nabin. Em çima di rêya rastiya welat û miletê xwe de dengê xwe bihev naxin, rengê xwe xuya nakin. Gotinên wî wek ava jiyanê di damarên laşê welatperweran de diherikin. Her ku em li ser gotineke şehîdê Gorbuhişt radiwestin, em kûraya gotinê bêtir dibînin û naçariya me li ber çavê me dibe rewrewk. Em ji nuh ve li xwe hay dibin ku em li gora wan daxwazên pîroz ji hilgirtina barên xwe dûrketî ne. Axaftina wî ya di bîranina şehîd Ferhad de ku got “ bi vê razan û bêdengîya xwe em hemî hevparên kuştina te ne. Bila gel li min bibuhure; eger Ferîşteyê Mirinê ji min re bigota-Tu dixwazî ez kê bikim qurbana Ferhad? Min dê bigota- Ji ber bêdeng in, bila nêvîyê miletê wî bi qurbana wî be. Kesî zindî go deng li pirsên te vegerîne tune, kes xwe ji cîyê xwe nalivîne. Ez ne ji bo merivekî bibîrbînim li vir im. Xwîna wî ya go dara azadiyê av dide xebata wî ya go serbixwebûn û azadiyê misoger dike, mêranîya go rêberîya we bike ku ez hêvî dikim jîyaneke nuh bide we ez li vir im-”, Gotinên Gorbuhişt hê di guhên me de olan dide. Divê em ji bîr nekin ku em nuha bi bêdengîya xwe hevparê (şirîkê) kuştina Şêx Mahşûq in.

Rast e. Canê şehîdê gorbuhişt ji nav me bar kir. Heke em bi tenê bi barandina rondikan li pey şehîdê xwe bi tepa li xwe xin, mana wê ew e ku hê rêya me dûr û barê me jî grantir e. Ger em li daxwaz û armancên şêhîdên xwe yên wek gorbuhişt Şêx Mahşûq û hemî şehîdên rêya azadîyê temaşe bikin û di rêya keser û daxwazên hemî şehîdên xwe de barê dikeve ser milên xwe, em hilgirin, hingî em dikarin bibêjin ruhê şehîdên me di goristanan de bi me re şad dibin.

Ev axa pîroz go lehengekî wek Şêx Mahşûq afirand, dikare bi hezaran leheng û qehremanên din jî biafirîne. Bi tenê hevgirtin, dengê xwe bi hevre bilindkirin, xebat û tekoşîna bi rêberiya bawerîyên van lehengan em dikarin gerdenazad bibin, di nav miletê dunyayê de serbilind û serfiraz bijîn, piştgir û alîgirên avakirina aştî azadî û demokrasîya ji bo mirovayetiyê bin.

Mahşûqê welat bi mêrxasî û baweriya xwe di dilê me de her sax e. Bîr û baweriyên wî rêberiya me dike. Giyanê wî yê pak li hêvîya xebat û tekoşîna di rêya zadiya welat û milet de ye.

Dawet li Tûrkyê li dardikeve û li ber Dahola Erdogano û zirna çend komelên Tûrkmenên li Kerkûkê dimînin û çend şiha û çend suniyen Îraqî lotikên çep û rast davêjin.

Her yek li gorî zanebûna xwe û tiştên jî wî hatiye xwestin Pîrsa Kerkûkê ye,,,,

Yabo qurbano, ma pirsa Kerkûkê bi tenê ji we tê xwestin? Na qurban na, heger hûn ji bo malxerakirina xelkên Kerkûkê bicivin, emê jî doza hemû perçên din ji Tirkyê bikin û bawerkin pirsên me bê dawî ne. Amedê, Batmanê, Mêrdînê, Cizîrê, Mûşê, Wanê, Şemzînan, Bîsmilê, fermana brayên me yê Ermenî, fermanên Kurdên Êzîdî û bi sedan bûyerên wek wan. Dosya we ya mafê mirovan reş e, tiştên hûn li Îraqê dikin, suîqastên ku we bi rêya Mîtê pêkanîne...û wekî din..

Divê Tirkye bizanibe heger ji bo çend ( bîjîyên ) me wê civînan li darxîne û biryaran bide, wê Çaxê bila baş bîzanebin go wan pirsgirêkên din jî bo me ciyekî mezin digrin di siyaset û peymana gelê Kurdistanê de.Lê ji ber gelek sedemên siyasî û rewşa dinyayê, Kurdan wan pirsana ji rewşa dinyayê yan bi ber dimoqrasiyê ve diçe, xwe bê deng dike .

Lê heger were û dîsa Tirkiye li dijî pirsa Kurd û Kurdistan zilm û zora xwe berdwam bike, bila baş bizanibe go partî û rêxistinên Kurdan ji wê yekê rê şiyarin û gelê me tucar xwe ji ber bar nade alî.Jê bê xwestîn her dem amade ye.

Ji aliyekî din ve heger em li lotikên Tirk davêjin binêrin, hûnê bibînin go çendî siyasetvanên Tirkan li hevketî, nezan û ehmeqin.

4- Dixwazin bi Ereban re biratiya xwe ya Osmaniya bi xwîne strabûn berdwam bikin.

6- Dixwazin dîrokê binerd bikin û herkesî behsa wê dîroka bi qîrej û gemar bikin.

7- Dixwazin pirsa Kurd ne tenê li bakur, li herçar alyên Kurdistan bêdeng bikin.

12- Dixwazin li dêrê nimêja sibehê bikin, û li camiyê ya nîvro bikin, û li ber dîwarê BÛRAQ li Qudsê cejnên xwe û selewatan bikin.

Bawerim her tiştên Tirkye dixwaze û hîn me nîvê wan negotiye, bersîvên wan liba şivanan jî hene,

Lê tîştên go Tirk ha jê tunene û tê negihiştine go dinya hatye guhertin û di dinyake pêşketî û dimoqrat de ciyê hovên mina wan tuneye .

Pirsa Kerkûkê pirsa Kerkûkiya ye û pirsa Kurdistan û Îraqê ye. Wê ew lotikên we û yên li dora we civiyane,li sêrê wan HEŞ Û REŞ bigere.

Tîştên go ji hêrkesî re dîyare û naskirî ye, avetîna lotikên be hêsab, mîna gelek lotîkên Rewşennebîren me.
Rewşenbîrî ewe go mirov di rewşê de bighîje û bikaribe wê rewşê bîne ziman û bighîne gel û xwendevanan. Ji bo wê rewşa go xwe dixiyê weke rewşenas û zana go carna jî beştî xebatekê giranbuha,
Di ber pirs û mavên gelê xwe de û di ber wan bîr û bawerya xwe de berxwadanê bike,
Le mîxabin wekî hûn dîzanen lotîken rewşenbîere me têne lî himbêr hev bîhezin û lî himbêr her karekî rêxistinî go partiyên me yên kurdî davêjîn, dibe go kar û xebata gelek partiyên me ne serkeftî be lê em bi vî rengî êrîşi wan bikin û vî ruhê dûjminatiyê di nava hev de bçînin wê nekeve xizmeta yekîtîya me. Dê ji alîkî din ve rewşenbîrên me yên xwe davêjin hembêza maldaran û barsivikan ji partiyên go karê wan lî gorî demê ye.
Lê pêwiste go her kes bizanibe go rewşenbîr gotiye alîkarî û piştgirtiya wî kesî û wê partiya bargiran bike. Insanê go barê wî sivik be wê kar û xebata wî jî sivik be.
Raste piştgiriya wan jî pêwîste, lê ne koletî û li ser hesabê hesaba.
Xwe bi serkeftina wan bihêz bike û lî hember partiyên go bi sala xebat kirine lê ji ber rewşa dinyayê ya nuh li alîkî mane.
Rewşenbîrê li dijî wan şer bike wekî ciyê xwe di nava karwanê barsivik de bibîne. Mixabin gelek kesên xwe rewşenbîr dibînin li derve û hundurê Kurdîstanê, dîtin go divê her kes bizanibe go piştgiriya partî û rêxistinên Kurdîstana Îraqê em pêre ne heger têkeve xizmeta pirsa yekîtiya me û piştek jî ji wan re li himbêr dujminen me.
Di nerîna min de ev dem demeke gelkî hesase û ji bo yekîtiyê ji me xebat û karekî dijwar tê xwestin. Yekîtiya pîrsa siyaseta me, ez nabêjim ya her çar perçan, lê pêwîste em li ser gelek xalan li hev bikin û bighên hev, ji ber dem wê dixwaze. Dibe go gelek nerîn û bîr û bîçûnên me ne yekbin. Lê dîsa ewê nebe sedemek go em dujminatiya hev bikin.
Divê em wê gemara bi salan ku dujminê me xistiye nava me û birakujiya qirêj û rojên reş bi bîra xwe bînin ta go rewşennebîrên Kurd yên go agirê şerê sîyasî bikar tînin û agirê cudabûnê gur dikin.
Êz dixwazim bêjim wan go riya rewşenbîriya Kurd dî yekîtiya me re derbas dibe Rewşenbîrê ji bo yekîtiya gelê xwe nenevîsîne û gel li ser wê yekê şiyar neke,
we herdem binkeftî be û neserkeftî be. Lê bawerbin go gelê me ji van xala re gelkî zane ye û dikare bersiva wan kesan bide. Wê gelê me bi yekîtiya xwe wan kesên berjewendperest bitevizîne. Û bila baş bizanibin go wê navê wan bi navê rewşennebîran têkeve dîroka reş