<< Magazîn, henek, gilî û gazin >>

Bavê Tosin

Em xwedî dîrok in, xwedî qad in, xwedî ziman in

Berî demeke kurt rêjîma Sûriyê ya şoven xelekek nû ji pîlanên xwe yên şoven bi cî kir, heşt mamoste ji bajarê Amûdê û çar ji Qamişlo û hijmarek biçûk ji derên din dûrî karê mamostetîyê kirin û ew avêtin dûrî bajarên wan. Wek nimûne yên Amûdê avêtin:

1- Serê Kanyê

2- Til Tamir

3- Hisiça

4- Til Birak

5- Til Hamîs

Cihê herî nêzîkî Amûdê 75km dûrî Amûdê ye .

Bi vê pîlanê rêjîma Sûriyê dixwaze ku van mamosta bêşîne û şerê wan di pariyê nanê zarokê wan de dike tenê ji ber ku nerînên wan cuda ne ji yên rêjîmê. Ji ber ku Kurd in û xwedî nerîn, bawerî û prinsîp in. Cudayî baweriyên partiya Baas ya serdar in. Ji bo wilo ew wan dixin tengaya û hewl didin ku bihêle ev mamostana bi xwe karê xwe berdin, ji ber her yek ji wan her rojekê tibabek pere di rêya çûn û hatinê de datînin û piraniya roja wan li ser rêya derbas dibe. Ev bi xwe (devjê berdana kar) armanca rêjîmê ye da ku ev kesana bi pariyê nanê zarokê xwe mijûl bimînin û dem ji wan re nemîne ku di tiştin din de biramînin. Ev ji hêlekê û ji hêla dî ve jî, ev dûrxistina van mamostan hewldaneke ji alî rêjîmê ve ku bi van mamosteyan yên din bitrsînin û ji wan re bêje : Binêrin kesê ku biwêre û bi ya me neke bê çi tê serê wan .

Di bal û baweriya rêjîma şoven de ku bi van karên qirêj wê me bitirsîne û emê nerînên xwe biguherînin, lê bela bi wilo şa ne be. Emê her û her bimînin wek xwe û emê li dû doza gelê xwe bin. Çiqasî ku ew me dûr bikin yan ji karan me biqewitînin, yan jî me têxin binê zindanan, bela zanibin ku ew bi mûkî ji baweriyên me kêm nakin, emê xwediyê ramanên xwe bimînin û xwediyê doza miletê xwe ta ku doza gelê me çareser bibe û em wek her miletê li cîhanê bigihên mafên xwe. Ji ber em jî miletek in, li ser qada xwe ne, em ne kêmî tiştekî ne û em ne kêmî kesekî ne. Em xwedî dîrok in, xwedî qad in, xwedî ziman in û em ranawestin ta ku nebin xwedî welat û maf.

22/05/09

LI KÊLEKA MIN RÛNÊ

Aso

Di çavên te de

Razaye

Bilbilek tê de

Dinale

Indeko

Di lêvên te de

Bişkiviye

Di himêza te de

Buharek

Ji nesrîn û zaterê

Şînbûye

Ger tu

Li kêleka min rûnişta

Ezê bigiryama û bigiryama

Ta çemê Amûdê

Biherikya .

Deryake serxweş

Di çavên te de

Distirê

Bi pêlên dîn

Bi peravên xwere

Şer dike

Biskên te

Bahozek koçberbûyîye

Li çar hawîr

Mişixt bûne

Ger tu

Li kêleka min rûnişta

Minê te himêz bikira

Ta birûskên ewrê porê te

Li me biba tav .

Lêvên te

Rezê Anahîta ye

Kaniya meyê

Ji wan diherike

Ger tu

Li kêleka min rûnişta

Minê tu

Vexwara û vexwara

Ta çemê şebnemê

Biçikiya .

Tenê ger tu

Li kêleka min rûnişta

Bela wê rojê

Girê Şermola

Bi giranî

Li ser sînga min û te

P E Y A B E...

PADÎŞAHÊ

Ji xewa şêrîn

Çavan veke

Padîşaha min

Nêrgiza “siba te xweş”

Ji hevre gotin

Çûkan sirûda sibê

Dest pê kirin

Neynik li benda

Dîtina çavên te ye

Sira bê dixwaze

Biskên te şeh bike

Kanî dixwazin

Ava xwe bişon

Bi rûçkên te

Rok dixwaze

Ronahiyê ji çavên te

Pars bike

Û ez

Ez jî dixwazim

Bi ramûsana sibê

Jiyana xwe

Berdewam bikim

De ji xewa şêrîn

Çavan veke

Padîşaha min .

------------

Ne wilo li ser Amûdê tê gotin

Dema ku mirov birçî be, herdem çavên wî li xwarinê digere . Ji ber ku em jî birçiyê xwendin û zanistiyê ne, em çave xwe li nivîsandinên nivîskarên xwe digerînin. Ji ber ku her tiştê li ser Kurd û doza Kurdî di pirtûk û çapemeniyê de qedexe ye, lewra em mane dîlê malperan yên ku cihê rêzgirtin û sipasiyê ne.

Di gera min de, hevpeyvînekê (di malpera Welatême – beşê zimanê Erebî de) bala min kişand. Ew hevpeyvîn bi zimanê Erebî ye, ya Zagros Osman e û Hisên Ehmed pêre kiriye. Birastî min digot wê Zagros têde xwe wek nivîskarekî Kurd û berpirsyar di ber pêşketina doza milet de bibîne, ji ber dozên miletan û bi taybet pêşxistina van dozan barê xwendevan û rewşenbîran e û karê wan rexnekirina kêmasiyan e. Lê mixabin.

Zagros Osman, ev nivîskarê reşikî tozgirtî yê ku ji nişkekê ve çêbû û bi taybetî piştî serhildana 12 ê Avdarê, di vê hevpeyvînê de bi sê telaqê jinberdanê sûnd dixwe ku ew dûrî rêxistinên Kurdî ye û ji bo teqez bike xwe dûrî siyasetê bi tevayî xuya kiriye. Tevî ku ew bi xwe di hevpeyvînê de dibêje ku nivîserên wî yên siyasî ji alî xwendevan û rewşenbîran ve cihê rêzgirtinê bûn, lê mixabin xuyaye wî jî xwestiye lotikekê li rêxistin û siyasetmedarên Amûdê xe.

Nizanim ne Zagros bêyî hişî xwe bersiv dane û niza wek ku wî gotiye ku Şeytanê wî li gor nerîna wî gotiye.

Di bersiva xwe de li ser pirsa ku Hisên li ser piştgiriya wî an jî dostaniya wî bi rêxistinan e jê kiriye, tevî ku di bawerya min de ev pirs bi xwe ne pirsa di hevpeyvînan debe, ev pirs ya piştî vexwarin û serxweşiyê ye. Di vê bersivê de Zagros bi çewtî û mirov dikare bêje bi bêrêzî bersiv daye. Û dema tê ser Mereh El Buqaî (rêzgirtina me ji vê ciwanikê re), pênûsa xwe şîret kiriye, xistiye rêça rêzgirtinê, hevsar ji pênûsa xwe re berdaye da ku pesnê vê ciwanike bide û nivîsandinên wê bike doza miletên bindest û mirovaniya tevayî. Ez naxwazim li ser her pirsê pêre têkevim guftûgoyê. Bi taybetî li ser destpêka wî û çawa zimanê Kurdî hîn bû, çima ewqasî dixwest hîn bibe, digeriya û nedigeriya nikarîbû û û û û…… Ji ber wê dirêj bike, lê birastî ya herî ku Zagros xwe têde şaş kiriye, sînorên azadiya xwe, nivîsandina azad û nerîna azad derbas kiriye, ew pirsa dawiyê ye.

Pirs - Tu çawa Amûdê dixwîne ji hêla:

Tore: Pirbûnek bêyî ku kes bikire.

Siyaset: Li bazara Şemiyê ye, lê ji tirsa gurîbûna ji kincên kevn ez jê nakirim .

Huner: Min ji pêvî pêkenînê, pêkenokên telefonê mobayl û opêra qazîmazî nedîtiye.

Mirov: Li ku be lawirekî bizdok e.

Piştî van bersivên li ser bajarê Amûdê, birastî ez wek yekî Amûdî li hember vê nirxandinê matmayî dimînim. Gelo kê ev maf daye te ta bi vî rengî tu li Amûdê binêre?

Gelo ev gotinên te gotin, dikevin çarçewa rexne yan jî nerîna azad?

Li ser çi pîvanan te ev rexn û nerînên xwe ava kirine?

Lê xuyaye gazin jê nabin ji ber ew nû piştî serhildanê çêbûye û gelek tiştan nizane. Ew nizane ku Amûdê di rewşenbîrîyê de pêşeng bû, çi di rewşenbîriyê de û çi di berxwedanê de wê pêşeng bimîne. Nayê bîra wî û ew dîroka Amûdê nizane. Mele Ubêdellah, Reşîdê Kurd, Xoybûn, Dibistana Keşafe û hbd.

Lê dîsa ez dibêjim gazin ji nizanan nabe.

Di dawî de ezê kurte çîrokekê bînim bîra Zagros.

Dibêjin carekê yekî xizan û piçkî bêmirês xwe di hilbijartinan de dabû pêş. Dema ku derbasî civatê bû, xortekî ji hevalê xwe pirsî: „Wê ev bibe nûnerê me?“ Deng çû wî ciwamêrî, rabû wî vegerand û got:

„Keko encûmenên wilo nûnerên wilo ji wan re divên“.

Û têgihiştina we, vêca wê ji were bêje kesê Amûdê nasneke ne hinkûfî ku bêje ez kurê Amûdê me!!

13/02/09

ROJÎNA BIÇÛK

Dilerizim

Weke pelek payizî

Di bahoza evîna te de

Pûtek darî me

Ji tîrêjên çavên te re

Bûme nîşan

Lêvek pûçim

Bi sîtava te ve

Radipelikim

Qeyikek bê serdarim

Windabûyî me

Di panava derya

Çavên te de

Bilbilek per şikestî me

Di pesindana buhara bejna te de

Bê deng û lalim

Rojîna min.

28/11/08

Nivîsên berê

Hember Min Rûnê Canê

Lehya hêrsan

Di gola bêdengiya min de

Hilnayê.

Lehya hêsran

Di gola arama min de

Hilnayê.

Lehya evînê

Di gola dilê min de

Hilnayê.

Tenê hember min rûnê,

Ezê rawestgehan

Ji kerwanê evîna tere

Biafirînim.

Tenê hember min rûnê,

Bela tenahî

Min û te

Bi keskesoran bipêçe.

Bela awirên te

Bê sînor

Di canê min de

Bibişkivin .

Bela şalûl û bilbil

Stiranekê ji himêzkirina

Min û te re bistirên.

Tenê hember min rûnê,

Kêlîkekê ji demê,

Perçake ezman û xak,

Ezê bidizim

Da ku kolegeha evîna xwe

Bikim şaneşîn,

Û te têde bikim padîşah

Da ku hember min

Tu rûnê û rûnê.

23/11/08

SEYDAYÊ MIN

Seydayê min

Her tu berpirsyarê

Şikandina dilê minî

Ola te ya nependî

Laleşeke fireh di dilê min de

Vekirye

Rojê sê caran

Eniya xwe

Li pûtê Anahîta didim

Rojê sê caran

Hember pûtê raboriyên te

Radiwestim

Û hîn

Te berê xwe ji min

Guhertiye.

Seydayê min

Efsaneya

Bîranîna te dixwînim

Pel bi pel

Û her û her

Girnijandina te

Çîrokên azadyê dilorîne

De vegere !

Ne me çêkirine

Ev sînor

Xewna min û te sar nebûye

Lê ji bendewaryê

Em diwestin

De vegere !

Te sînorên nû

Ji aramê re datanî

Û min tê de dilîst

Reşo

Tu di bîra min de

Kela Nebî Horî ye

Dengê te bi çemê Efrînê re

Di raboriyên min de diherike

Dara zeytûnê

Rûbar û sûlavên te

Di mejyê min de kolane

Yek caran

Bi pêlên dengê Elî Tico re

Yek caran

Li ber lingê Pûtê sînemeya Amûdê

Û yek caran

Di nav kulîlkên Kefercenê re

Tu pêrgî min dihatî

Yek caran

Ez û tu

Bi ava Meydankê re

Têne xwar

Û yek caran

Em ji Heredere

Ditirsyan 0

Reşo !

Ger tu yê bê

Ezê di laleşa ARTA de

Vî temenî bi nimêjê

Di bendewariya te de

Bi buhirînim

De vegere

Reşo

Min gelek hêsir

Ji himêzkirina te re

Veşartine

Sirûda min û te

Nîvco maye

Û gelek pevekên serjêkirî

Di ferhenga te de kût mane

Reşê min

Girek ji zater û Indeko

Min berevkirne

Ezê derxim

Pêşwaziya te

Reşê min

Ez nexeyidî me

Lê tenê min diva

Em sirûda xwe

Bi hevre

Berdewam bikin .

25/10/08

Rojekê

Rojek

Dema ku ez hebûm , berê hebûm,

min dilbera xwe himbêz dikir

li herder min digot

Ez ji te hez dikim .

Rojek

Dema ku ez hebûm

min di nav heval hogiran de

distira

Li herder awazên min bela dibûn .

Rojek

Dema ku ez hebûm

Ez derdiketim ser iya

Bi qîrîn min ban dikir

Dengê min

Bi sira bê re difiriya dikeniya .

Rojek

Dema ku ez hebûm

Min kulîlkên hebûna xwe

Li ser nexşeyekê diçandin

Bi hêrs

Bi aram

Bi kul

Bi şehîd

Bi evîn

Bi hêsir

Bi van çavan

Ji wê rojê de

Ji berî hebûnê de

Min nav lê kir

Kurdistan .

05/10/08

TENÊ

Tîrêjên rojê, hember çiyê ,

Serî xwar kirin

Kanyê bi nermayî

Sirûda xwe berdewam kir

Bêdengî him bi him

Winda bû

Çûk û şaxan “siba te xweş”

Ji hevre gotin

Cotkar sitrana sibê

Ji cotê ga re distirê

Şivan bi sazê bilûrê

Pez şiyar kir

Wek dizê ro lê bê der

Xewn bi lez revyan

Hertişt û herkesî

Tevgera xwenî rojane

Dest pê kirin

Tenê ez

Tenê ez bi tenha xwe

Li ber derî

Li bendî dîtina

Çavên yarê

Pûç û bê canim .

19/09/08-

--------------------

DARA ZEYTÛNÊ

Evîna me

Lêhatinek bû

Min dilê xwe kola

Jêre kir gor

Lê çavên min

Ahîna bê deng

Bi dizî

Belakirin .

De bela bêje

Dara zeytûnê

Bela bêje

Ew dizane

Bê çend caran

Min mijankên xwe

Bo te dikirin sîwan

Li ber sitiranên

Dilê min

Tu xilmaş dibû.

Bela bêje

Dara zeytûnê

Bê çend caran

Min bi lêvên bêrîker

Tu nixumandiye

Bê çend caran

Min dilê xwe

Bo te kirye seyrangeh

Û te bi mendalî

Tê de dilîst

Bela bêje

Dara zeytûnê

Bê çend temenan

Min ji te hezkirye

Û çend temenan

Tu li min digerya .

Evîna me

Lêhatinek bû

Tu bi minre

Lîska arama min bû

Min dil dikir Dergûş

Tu têde dilorand

şeqamên Helebê

Li min û te digeryan

Pirê “Heredere”

Nêrgiz û Indeko

Li ber lingên me

Radixistin

“Meydankê”

Bi hêsrên şahiyê

Himêzkirna me

Bi xunavê

Sîwan dikir

Kela “Nebî Hûrî ”

Ji ramûsana min û te

Bîna Nefel û Zaterê

Li rêwiyan

Li evîndaran

Hîn û hîn

Bela dike

Evîna me

Lêhatinek bû

Min dilê xwe kola

Û jêre kir gor

Lê tîrêjên wê

Ji çavên min

Bi çûkan re firîn

Kulîlkên wê

Ji kesera min

Bi pêlên bê re

Bela bûn .

De bela bêjin

Heredere

Meydankê

Nebî Hûrî

Û dara zeytûnê

Bela vejînin

Çîroka evîna me

Bila bêjin .

09/09/2008-Amûdê

Tu pirsgirêk li Sûrî tunene

Roja yekşemê 31/8/2008 di Hura TV de programek

bi navê (pir nêzîk) (QARÎB CIDEN ) hevdîtinek bi

hunermend û lîskevana Sûrî ya sînema û TV ya xweşik û

nermik (Sûzan Nicim Eldîn) re kir.

Di hevdîtina xwe de xwe baş berda, wê jî lotikek

wek lotikên Munzir Mûsilî û hin şovênên din ji rewşenbîrên

Ereb li me xist. Dema pirs jê bû û yê pêşkêşkerê programê jêre

got: Li cem we li Sûrî pirsgirêka Kurda heye?

Xwedê hiştê tew gotina Kurd yan jî Kurdî nanî ser zimanê xwe go: Tu pirsgirêk li cem me tunene .

Malik xerabê tu dibê ne ji vî welatî ye! Qaşo hunermende, diltenik û nazike zû bi zû berî her kesî bi rewş û hestê belengaza dêşe! Malik xerabê em tune kirin, yê ku çîrokê nizanibewê bê wele raste tişt li Sûrî tune Komara Eflaton e. Vê ciwanikê te ne serhijmara awarte bihîstiye, ne zinara Erebî, ma hela ev belkî piçkî kevnin, ma vê devlikenê qey serhildana Qamişlojî nebihîsr? Ma ewqas çalakiyên ku li Şama paytext çêbûn û çêdibin, qey nebihîstiye? Yan bêbava devê wan nagere ku gotina Kurd bînin ziman? Tew , werin li bersiva din binêrin yaho, eva nermovingî çi dixwedeye kuro!

Gava pirsa girtiya bû, vê porzerê go: Kes li Sûrî ji bo nerînên xwe nakeve zindanan, yên girtî helbet tiştekî din kirine.

Wax , wax , çi pelûl bi serê mede rijya yahooo!

Keçê hey porkurê, hey porkemê, ma Mîşêl kîlo, Arif Delîlê, Riyad Sêf , ûûûûûûû heta sibê xelas nabin , Mişel Temo , Mihemed Mûsa , ma vana tevan çi kiribû?

Mane ev tev girtiyê di ber nerîn û baweriyên xwe dene, û her diçû û dihat yekîtiya Ereba tanî ziman. Te digo qey wê bireve, keçê ma kî dijî yekîtiya weye? Ma Kurda we perçe kirye heta tu wilo dexs be ji alî me ve?

Bela tu û çi kesê şoven xweş zanibin ku Kurd miletek li ser xaka xwe ya dîrokî ne, û doza me bi xwîna şehîdên 12 avdarê hatiye neqişandin. Tucarî ev doz nema radiweste ta ku em bi azadiyê şabibin û bi gelê Ereb û kêmneteweyên din re li Sûrî wek hevpar, wek bira bijîn. Rûreşî her ji kesên şovenî re ye. Serbilindî ji kesên dîmuqrat reye . Azadî ji bo girtiyên zindanê.

06/09/08-Amûdê-

Rewşê û Xabûr

Tîrêjên rokê rûçkên pelan û zinaran radmîse, Diclê awazên evînî ji kulîlkan re dirêse , dengekî zîz bêdengiyeke bi qêrîn ji kaniyan di çirisîne. Bakî bilyayî bîna gulavê li pozê Cûdî dixîne û nalenala birînekê li ser baskên xwe bajar bi bajar gund bi gund digerîne, li kolanan buxçika raboriyan radixîne:

Li vir hebû gundekî ava.

Evana kêlên Helepça ne.

Ev jî dûmahiya pênûsa Qadî ye .

Li ser vî çemî Memo dest bi mirina xwe kir.

Li vir jî bexçak hebû bi dar û gul, Siyamend evîna xwe têd çand.

Evên bela bûyî kêlên pakrewanên sînema Amûdê ne.

Û ev jî kêlên pakrewanên girtîgeha Hisiça ne.

Çavê xwe vekir, xwe veparimand , xewna xwe anî bîra xwe. Rewşê di kilîlê debû li panavek kes, hawîrdora wê kulîlk bûn, bang dikir Reşoooooooooooooooooooo......

Reşo bi berde dilezand, lê tîrêjên rojê xewna wî birîn.

-Tê biçe gund Reşo? Hevalê Reşo jê pirsî .

-Erê, lê ezê zû vegerim.

-Te bêriya destgirtiya xwe kirye ne ?

Awira Reşo çû ser gustîlkê û xewn hat bîrê, ev bû du sê heyv Rewşê xwestiye, bê bersivdan bi girnijandin derket.

Cûdî serê xwe ditewîne, Diclê û Xabûr dilorîne, gilovera sor ji rojhilat hêdî hêdî bilind dibe û pêre lat û zinar parî bi parî sîka xwe dicûn û datqurtînin. Kulîlkan serê xwe ji xew rakirin û bi pêşmergan re çaya sibê vedixun, sira bê rûçkê pel û kulîlkan ji xunavê dawdişîne. Bêdengiyek dirêj derbas bû weke xewnerojekê, û rojê rêwengiya xwe ber bi dawî de ajot.

Dîsa xumxuma Xabûr û Diclê dengê dora xwe dadiqurtînin. Tîrêjên rojê hêdî hêdî berî didin paş çiyê, kulîlkên ku ji tîna rojê xiloxavî bûne, bi sira bê veciniqîn. Sira bayê buharê yê êvarî li rûyê Reşo dixîne, tevzînok bi laşê wî ve dadkevin. Xumxuma Xabûr gurdibe û pêre dilê Reşo di kozikê de dike kute kut, xewna şeva çûnî li ber çavên xwe vedgerîne.

- Reşooooooooooooooooooooooooooooooo !!!!

Dergehên hesinî hatin girtin, xumxumek bi saw ji Xabûr dipijiqî, bajêr serçavka xwe da ser çavê xwe , darê kulîlkên xwe şîr da û nixumand. Mêkew di hêlînê de dilerizî, Reşo dismala xwe li dor serê xwe pêça, dengê top û tivingan çirisandina çavên wî gur dikir. Di rûyê tivinga xwede digirnijî û xewna Rewşê himêz kir.

- Reşo vegere ......

Ji panava kesk Rewşê di kilîlê de di nav kulîlkan de destê xwe bi ber Reşo ve dirêj dike Reşooooooooooooooooooooooooo! Him bi him teqîn nêzîktir dibe û pêre agirê nava Reşo gurtir dibe.

Qêrîn bi Xabûr ket. Li ser baskên bahozekê li çarhawîr bela bû. Girê Şermola veciniqî, çemê Darê girya, Qamişlo û Dirbêsyê ketin taya sar û germ. Qêrîn bi Xabûr ket, mêkew ji hêlîna firyan, Diclê nema di peravên xwe de ditebitî, û Hemo jî di zindana Seydnaya de veciniqî.

- Ma wilo keko, ne ji vî xortî ba emê tev bişewityana.

- Kê agir vêxist ?

- Hemo di xew re çû û agir ji çixara wî çêbû .

Qêrîn bi Xabûr ket, xumxua wî di mizgeftê Dirbêsyê, Amûdê û Qamişlo de bang dida,

Mendalên dergûşa xewnên dayikên birîn, Diclê dikelya, gurdibû û bi peravên xwe re şer dikir. Girtiyên Seydnaya li hev civyan, buxçika derd û kula vekirin, û Rewşê ji xew veciniqî û xewna xwe û Reşo vegerand.

Kurte nûçeyên êvara 25 ê heyva 3 ya sala 1993 an. Dûmanek bi ser Hisiça de rabû, agir bi girtîgeha navendî ket. Rivîna êgir di penceran re tara Neşwa ronî dikir, bû hawar û deryên hesinî man girtî. Agir bi dîwaran diket û ji dîwaran davête laşan. Laşên ku derî li wan girtî, deriyên ku ne bi destan, ne bi lingan û ne bi diranan dihatin vekirin. Bîna biraştina laşan li sira bê siwar dibû û serî ji xwe sitend. Bû hawar û qêrîn, sira bê hawara wan li ser baskên xwe li Amûdê, Qamişlo û Dirbêsiyê gerand. Kes di xew de nema ne mirov, ne kulîlk, ne çûk, ne mizgeft, ne kinişt, ne çem û ne çiya. Miriyên gora serê wan li kevir ket, herêma Cezîrê tev veciniqî, kes di xew de nema ji pêvî kilîtên wan bê xwediyên deriyên hesinî. Pîlana kuştinê hatibû danîn, qêrîn bi Xabûr ket.

Hêdî hêdî dengê gulan nêzîkî kozika Reşo dibû û ew jî dikeliya, çavên xwe girtin û berê tivingê da Bexdê.

- Reşooooooooooooooo ......................

Xwêdanek sar pêket, rûnişt , xewna şevê çûnî hat bîrê. Rêstika raboriyan, gund, dost û heval, Rewşê . Û dîsa reşê ji panava kesk destê xwe bi berve dirêj dike.

- Reşooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo.

Qêrîna Rewşê û Xabûr gihan hev û di guhê girtiyên girtîgeha Seydnaya de çîroka xwe gotin û bi hevre kirin qêrîn.

Zimanê Me Nasnama Meye

Hîmek û stûnek mezin ji stûnên hebûna gelan ziman e. Ji ber wilo jî mamostê mezin Celadet Bedirxan gotiye ( zimanê me nasnama me ye). Ziman ewe alava têghiştinê, têkilî, danûstendin û yek ji taybetmendiyên gelan e .

Herweha em jî wek miletê Kurd miletek xwedî dîrok, xak û ziman in. Tevî bindestiya salan û qedexekirina zimanê me ji hêla rêjîmên dagirker ve, ev rêjîmên ku bi xurtî hewl didan ku miletê Kurd di nav xwe de bibişêvin û winda bikin. Van rêjiman Kurd wek Tirkên çiyê, Faris û Ereb didîtin û bi giranî şerê me hat kirin. Bi her rengî û di her warî de, çi siyasî, çi rewşsenbîrî û çi aborî, tenê ji bo me tune bikin.

Lê tevî vî şerê giran ku dijî zimanê Kurdî hatiye kirin , zimanê Kurdî karîbû xwe biparêze di rêya helbest, çîrok û stiranên ku nifşekî ew dispartin yê bi dû xwe de, ta ku em gihan dema ku van rêjimên dagirker nema karîbûn hember pêlên teknolojî û globalîzmê rawestin .

Lê mixabin îro wek Kurdistanî em dibînin ku hin alozî û kêmasî di zimanê me de peyda dibin û di rêça têgihiştin û danûstendinê de dibin astengî. Bi taybetî di rêça hebûna zimanekî fermî li seranserî Kurdistanê, ew alozî jî ji ber nîrên dûrketina ji hev , û ji ber demeke dirêj zimanê me mabû devkî û sînor di navbera me de hatibûn çandin, têkiliyên me yên civakî û rojane ji hev hatibûn birîn. Van sedeman tevan hiştin ku hinek dûrketin têkeve navbera herçar şêwezarên zimanê Kurdi (Kurmancî, Soranî, Behdînî û Zazakî) û li şûna ku bibin zengînbûn ji zman re bûn qelsî.

Îro li hember vê rewşê çi tê xwestin?

Di baweriya min de, eger em Kurdistanî wek yek gel, yek milet, yek berjewendî û yek ziman li xwe binêrin, ji me tê xwestin ku em bi xurtî di vî warî de bixebitin, em komîte û saziyan damezirînin, zimanzanên herçar şêwezaran ji herçar perçên Kurdistanê û ji derveyî welêt bicivînin û komcivînan çêkin. Lêkolînan çêkin ta ku em bighên çêkirina kongirekî giştî ji bo yekbûna zimanê Kurdi yê fermî ku li seranserî Kurdistanê pê bê nivisandin, da ku em çi kesê pêbilyayê ziman hêjayî hilgirtina navê Kurd û Kurdistan bin.

Bi kurtî; bela ev nivîsandin bibe bangek, qêrinek ji bo saziyên ziman, ji bo serokatiya Kurdistana azad, ji bo rêxistinên Kurdi li herçar perça û ji bo her zimanzanî ku em destpê bikin ji ber bi rasti:

Zimanê Me Nasnama Meye!

02/09/08-Amûdê-

Serhildan

Çend temen ji me re divên

Da ku em vê serhildanê himbêz bikin ?

Çend temen ji me re divên

Da ku em vê xewnê destpê bikin ?

Çend temen ji me re divên

Da ku em vî temenî vejînin ?

Bê rêber û serkêş

Dibûrin xewnên me

Xewnên me yên pêçayî bi razên nependî

Yên dorpêçkirî bi bêdengiyê

Yên bêdenbûyî bi newêryê

Dibûrin xewnên me

Xewnên me yên lerizî

Yên zuhabûyî

Yên matmayî

Yên revyayî

Dibûrin

Li ber birûskvedana ewrên sitewr

Li ber pîlanên bendewariyê

Dibûrin

Di rêça kerwanê xewnên me de

Em keleman bitof diçînin

Û bendewariya bizdok dilorînin

Dibûrin bilez û bez

Pêxwas û kelogirî

Nema tê bîra me

Nema tên bîra me çîrokên lehengiyê

Sirûdên mêraniyê

Nema tên bîra me

Nema tê bîra me serhildana nêrgiz û indekoyan

Serhildana şûştin û durustkirina asoyan

Asoyên hêvî û xewnan

Asoyên revyayî ji newêriyê

Asoyên bargiranbûyî bi hevokên zuha

Bi peyvên bazdayî ji ferhengên demê

Nema tê bîra me

Nema tê bîra me serhildana wêrankirina sînoran

Serhildana wêrankirina efsane û peykerên tirsê

Wêrankirina mîrnişîn û kelehên tirsê

Serhildana wêrankirina

Pûtên gemkirin û zindankirina evînê

Evîna berbangan

Evîna pekyayî ji çavê Anahîta

Nema tê bîra me

Û dîsan dibûrin xewnên me

Û dîsan dibûrin temenên me

Temenên me yên kin weke kurte çîrokan

Weke pêkenokan

Temenên me yên bi xweliya çixarê re diweşin

Û berî berbangê

Bê xatir xwestin pûç û ziwadibin

Dibûrin bi lez xewnên me

Dibûrin bi lez temenên me

Dibûrin berî destpêkirnê

Û hînjî em sînorên arama xwe vedzelînin

Li ber kêlên 12 ê Avdarê

Kelogirî dimînin

Dibûrin

Xewnên me

Hêviyên me

Arama me

Asoyên me

Temenên me

Dibîrin

Û em jî bi bendewaryê şadibin

Û em jî di bendewaryêde xilmaşbûne

De razê şehîdê mino razê

De razê şêxê mino razê

Îro tu bû

Sibe gelo kiye ?

De razê şehîdê mino razê

Em jî bimînin xilmaş

Li bendî temenekî din

Li bendî xewneke din

Li bendî serhildaneke din

Li bendî şehîdbûneke din

Li bendî jiyaneke din

Da ku em jîna xwe pê vejînin

Da ku em jîna xwe pê

vejînin.

28/08/08-Amûdê

KERWANÊ BERBANGÊ

Berbangê Ronî da

Kerwan bi rêket

Dema revê ji demê re

Ne maye

Keys nema dikeve

Keysebazan

Ku kedê daqurtînin

Kerwan bi rêketiye ...

Pêlên derya nema karin

Sira bê rawestînin

şev nema karin

Rojê tarî bikin

Kerwan bi rêketiye ...

Xuşxuşa pelan

Nema sawê dixe

Dilê daristanan

Ferat

Nema ji xumxuma lehyan

Ditirse

Berf û qira zivistanan

Nema karin

Agirê dilê Ererat

Sarbikin

Zindan û lêdan

Nema karin gembikin

Berxwedana dil

Berbangê Ronîdaye

Kerwan rêa xwe

Qelişandiye

Bi qîr

Gazî

Bi lez û bez

Bi rêketiye

Ber bijor hildaye

Bi tîpên ji agir

Navê Kurdistan

25/08/08-Amûdê

Rojîna min

Tu bû

Ya ku min bijart

Ya ku Abêya evînê

Di dilê min de

Afirand.

Tu bû

Ya ku di xewnên xwe de

Min dikêşand

Ya ku di derya çavên te de

Min xwe dît

Tu bû.

Ez bûm

Yê ku evîn

Di şevbuhêrkên te de

Di lorand

Siwarê hespa sipî

Di xewnên te de

Ez bûm

Ez bûm yê got

Û dibêje

Û wê bêje:

Ez ji te hezdikim

Serê sibê

Li ser evîna te

şiyar dibim

Nîvroj

Evîna te li kulîlkan

Bela dikim

Êvarî

Bi evîna te

Xewnên min kesk dibin.

Ez ji te hezdikim

Ji berî xwarina sêvê

Ta bi piştî ÊDZ

Ez ji te hezdikim

Ku navê te bilêv dikim

Simfoniya xuristê

Bê deng dimîne

ROJÎN

Rojîna min

Di çavên te de

Tundtirînê helbestan

Saz dibin

Di lêvên te de

Pirsa hebûnê

Xwe veşartiye

Hember lihevhatina

Bejn û bala te

Hunermendên cîhanê

Wekû pûtan bê liv

Radiwestin

Hember ronahiya rûçkên te

Heyv bi fedî

Serî ditewîne .

Ez ji te hezdikim

Û her dibêjim

Dengê çûkan

Xweştir dibe

Û her dibêjim

Bîna kulîlkan

Bêtir dibe

Ez ji te hezdikim

Rojîna min

Ez ji te hezdikim

De were

Were em kolegeha evîna xwe

Ji ramûsanan

Avabikin

Da ku Rojînên din

Hobibin

Evîna

Min û te .

24/08/08-Amûdê

ME GOT

Me got ,

Lê wan kir

Me got

Em bûn biyan

Em birçî bûn

Em mişixt bûn

şeqamên bajaran

Ji lingên me xwarin

Me rast got

Me çep got

Dengê me bû dengên me

Dengê me

Di nav dengên me de winda bû

Me got ,

Lê wan kir .

Me got

Zinar li me pêçan

Sînorên me winda bûn

Me got

Agir bi Cirnikê ket

Dêrsim şewitî

Zindan ji me tije bûn

Me got

Peymana Cezaُyir li darxistin

Me got

Kulîlkên Zêwe çilmisandin

Me got

Cigerxwîn Cigerxwîn çû

Şivan ma biyan

Me got û got

Û her me got wan kir

Dawî me got

Kaniya xwînê

Kaniya mirnê

Li Helebça derbû

Lê şerma mezin

Hîn ew dikin

Û em

Dibêjin .

19/08/08-Amûdê

Ez li te digeryam

Bavê Tosin- 16/08/08- Amûdê

Ji mêj

Ez li te digeryam

Berî dadana agirê dojehê

Ta piştî

şewitandina zindana Hisiça

Ez li te digeryam

Bê rawestan

Anahîta dilbijok

Dil ketibû azara min

Arama min

Anahîta devê Dojehê

Di dilê min de vekir

Di nav şewitandina

Dilê min

Û şewitandina

Zindana Hisiça de

Anahîta kelogirî dibû

Û li ber kêlên

Sînemeya Amûdê

Rûnişt û girya û girya .

Ez li te digeryam

Tu ya nayê salixdan

Ji girnijandina

Lêvên xwe

Yezdan tu afirand

Bi meya yezdanî

Li ser kavlên Helebça

Tu şuşt

Di kêşandina

Girnijandina tede

Anahîta di westiya .

Ez li te digeryam

Geh tu diçû

Geh tu dihat

Dorpêkirî bi yezdanan

Li hespê keskesorê

Siwar dibû

Geh tu dihat

Û geh diçû

Bi çûnatere

Çiya stewr dibûn

Hespê Derwêşê Evdî

Diterpilî

Gava tu dihat

Girê MOZA

Derdiket pêşwaziya te

Edûlê dilîland .

Ez li te digeryam

Bi çûna tere

ŞERMOLA

Qêrîndike: “kuro lawo

Girê MOZA berbatkirin .”

Geh tu diçû

Û geh dihat

Ez li te digeryam

Kolan bi kolan

Derya bi derya

Geh tu diçû

Û geh dihat .

Anahîta serxweş dibû

Ji guvajtina dilê min

Û efsaneya

Evîna min û te

Nîvcodikir

Ji lewra me jî

Qevdek hêstir

Li ber serê wê

Datanî .

Ez li te digeryam

Te li hespê dikirin

Bi lîlelîl

Lê te nakin bûk

Têlên bi stirî

Dîwarên bilind

Deryên hesinî

Xew li te giran bûye

Û te xewa xwe

Davêt ser çavên me tevan

Geh tu diçû

Û geh dihat

Ez li te digeryam

Yek caran

Min tu didît

Tu dibû rewrewk

Li meydana Çarçira

Sê hêviyan

Xwe darvekirin

Qêrîna Girê MOZA

Di benda de

Kêferatê dike

Kewa gozel

Di gola Wanê de

Hêlîn avakirin

Min yek caran

Tu didît

Lê rewrewk bû

Û yek caran

Di nav toza siwaran de

Lê tu dîsa diçû

Geh tu diçû

Û geh dihat

Ez li te digeryam

Qorzî bi qorzî

Li vî welatê ku bûye

Çandira mişixtyê

Gund bi gund

Gelî bi gelî

Mizgeft û Laleş

Bê rawestan

Ez li te digeryam

Her gavekê

Û kêlek şiyar dibû

Her gavekê

Qundaxa tivingek birakujyê

Û xewnek serjêkirî

Vedciniqî

Û her gavekê

Gulek

Ji dilopek xwîn dipişkvî

Û ez li te digeryam

Ji mêj ez li te

DIGERYAM