Xînamîyê mîn Nûredîn ji boy ku qapaxa dilê wî bê guhertîn emelîyat bû. Tirkek jî yên Tîraqyayê bi navê Hesen jî ji nexwe?îya dil dîkeve oda wî.
Tirkê me hema bêjin kurî lê kêm e. Pa?ê ew diçe yek ji wî xirabtîr tê navê wî jî Huseyîn e. Huseyîn di dema xwe de hemi gûyên heyî xwarine. Pêzevengî, esrar, ereq, qumar, direw, di nava tevan de derbas bûye û bi wan avan hatiye ?û?tin. Pa?ê ku pîlê wî xilas bûne û êdî bi kêrî tî?tekî nayê, mishef di destekî de, tizbihên 99 di destê dîn de, lêvên wî jî qet narawestin û tim duayan dixwîne.
Rojekê Huso ji Nûredîn re dîbê: “ Dengê televizyonê bigire ezê nimêjê bîkîm”.
Li ser vê gotinê sîgortên Nûredîn tavêje û dîbêjê: “ Dê rabe ker kurê kerê, ma evder nexwe?xane ye yan camî ye oxlim! De bicehnime û here kîderê nimêjê dikî bîke. Kurê kerê, te hemi gû xwarine û niha jî ?ow dikî. Ma tu hatiyî nimêjan bikî yan jî emelîyat bibî? Bi qasî tu hêvîyan ji xwedê dikî, ewqas ji doxtoran re bike”.
Roja Huso dîçe emelîyatê, Nûredîn jê re dibêje: “ Huso, di ?ibakê re ba? li dînyayê bînêre. Dibe ku tu carek din nebînî haaaaaa!”
Dema kesek diçû seredana Nûredîn û jê dîpirsîn: Rew?a te çawa ye ? Wî jî dîgot: “ Ba? e, Heso diçe û Huso têêêêê”.
Kekino, yaw ev kîjan kurdî ye?: Bîke, dîke, dîkî, bîkîm, dînyayê, dîbêje. Ê de hun jî bi vî shiklî „bîkîn“ lo.
Xinamiyi xara gelek gelek silav.Mixabin jiyana mirovanda gelek heso dicin u Höso bin.
afiyet be cigerim