Kurdek welatparêz û dilpaqij/saf bi malbata xwe re ji bo betlana salane ji Almanya diçe Çe?mê li otêlekê bi cih dibe. Otêl jî otêle ha, bi turîst û natûrîstan dagirtî ye. Spêdê heta êvarî xwe bertavkirin, soberî, sporên cûrbecûr û xwarinên xwe? li wir ti?tên rojane û adetî ne.
Li hotêlê malbatek Tirk ji yên biroqrat jî heye. Ew malbat çi cara ku malbata Kurd dibîne, silavê didinê, li ser pîyan sohbetê dikin û li halê hev dipirsin. Hinek caran li ser masekê xwarinê jî dixwin.
Rojekê yê Tirk li ser xîz/qûmê xwe dirêj kirî ye. Dixwaze pi?ta xwe bixurîne, lê dike nake destê wî nagihê pi?ta wî. Yê Kurd jî lê dinere, dilê wî pê di?ewite û jê re dibê:
“Ez pi?ta te bixurînim cîgerim?”
Ew jî dibê:” Erê”.
Zilam xwe davêje ser dev, yê Kurd jî li wir ?eyek ?ikestî dibîne û bi wî ?eyê ?ikestî pi?ta wî dixurîne/ timar dike û bi dilê xwe yê paqij ji yê Tirk re dibê:
” Benzetmek gîbî olmesin, biz koyde atlara boyle yapardix – bela ti?tek neyê ber dilê te, lê me li gund li hespan wilo dikir”.
Dotira rojê ew camêrê Tirk di ber balbata Kurd re derbaz dibe, lê silavê nade wan û madê xwe tir? dike. Jina yê Kurd fahm dike ku mêrê wê ti?tek ne li cîh yan kiriye, yan jî gotîye.
Radibe ji mêrê xwe re dibê:
” Kuro te çi kiriye ku ew camêr û jina xwe silavê nadin me û ji me xeyîdî ne?”
Yê Kurd ji jina xwe re dibêje:
“ Min gotê benzetmek gibî olmasin biz atlara boyle yapiyordux. Ma çi di vê de heye bavo”.
Jina wî:
“Kuro xwedê belayê nede te, ne te ew kiriye ?ûna hespan”.
Mêrê wê dibê:
“Ne min jê re got benzetmek gibî olmesin. Vêcar çima xwe dixeyîdîne keçko!”
Piştî tirê kezîkurê
KULA DİLÊ KURDAN…!
Jennîfer Lopez bû hecî