Pi?tpen û zikmezinekî me yê Kurd li bajarekî Tirkan xwedîyê kargehekê ye, karsaz e. Bi temenê xwe jî nêzî kalbûnê ye, lê dev ji xowardetîyê jî bernade, tolaz û çavlider e. Bi qehbikek Tirk Fato?ê re carcaran dikeve lotikan. Qehbik dilê wî xwe? dike ku zêde pere jê bistîne, dibê: “ Ez pir ji te hez dikim, tu bawer bikî xeynî te ez nadim kesekî ha. “
Kurdê me yê qiraseyê xowarde zane ku ew qehbik birazîyê wî jî tê de, bi gelek kesî re dikeve lotikan. Zane ku qehbik wî dixapîne, ji ber wê dibêje: “ Na na Fato?, tu hema bide her kesî lê carcaran jî bide min bes e. “
Romî jî li me wisa dikin, wexta hevgirtina Kurdan çêdibe dibên: “ Em pir ji we hez dikin, hûn hinekî bisekinin emê pa?ê dilê we xwe? bikin. “ Heta ku cardin ?erê navxwe û birakujîyê saz dikin; Kurdan bere hev didin û cardin nadin.
Wey bê hi?no, ma êdî ne bes e hûn dikevin xefika Romîyan! Hevûdu berdin hema xwe bigihînin wan û bernedin heta we dilê xwe rehet kir lo.
Kurdistan
Herbiji reviye Kal,
ere wele nehemin ji li ser dehen te,hatani ava tirs bi ser dile dijmin nekeve dibe edi
Kurd ji sozen dijmine xwe bahwernekin u yekitiya xwe xurt tir bikin.
Erè yabo ma jin ne digotin,em namusa tu kesi ninin?u zati ba§qanè me digot gustilka zevacè,keyd ù benda jinani.pewiste her kes bè jin bit.u bè zuriyèt.