Mijar û mesela zimanê fermî meseleyek giran û zehmet e. Bawer bikin çare û derman ji kanser û AÎDS ê re tê dîtin, lê ji yekbûna zimanê Kurdî re nayê dîtin. Ma em Kurd ew Kurd in ku dev ji serhişkîya xwe berdin, ji hev daxun û zimanê xwe bikin yek? Na bavoooooo, ev çi derew e! Yan wê zimanê Xelo be, yan ê Celo. Wekî din nabe û heram e.
Di vê derbarê de kekê me Emîrê Findî di rojnama War de nivîsek nivîsî ye û lotikek kesanedî avêtiye.
Emîrê me behsa pirsgirêka zimanê Kurdî kiriye û piştre mesele anîye ser rewşa zimanê Hindistanê û pêşniyazek kiriye. Çiye pêşniyaza wî hûn zanin?
Gotiye: “Ya baş ew e em zimanekî biyanî bînin û bikin zimanê xwe yê fermî ji bo nivîsîn, xwendin û hikûmetê. Baştirîn zimanê biyanî jî zimanê Îngilîzî ye, êdî hêdî-hêdî bila ew ziman bibe zimanê fermî û bila zimanê Kurdî jî bi hemû zaraveyên xwe bimîne, wek mînak; Wek Hindistanê bila me jî hindek rojname, kitêb, hozan û stran bi zimanê Kurdî hebin, lê zimanê xwendingehan, zimanê nivîsîna fermî a hikûmetê û parlamentoyê bila zimanê Îngilîzî be. Bi vî awayî wê xwendekarên me gelek pêş bikevin û ji welatê me re jî gelek derî bên vekirin” filan û fîstan.
Siphan ji hikmeta xwedê re!
Maşelle û şabaş!
Kuro çima tu dûr diçî û berê xwe didî Hindistanê kaka? Çima Ingilîzî lê ne zimanê elokan? Ma zimanê elokan kêmî Ingilîzî ye canekem?
Na na qurban, dev ji xewn û xeyalan berdin û aqlêselîm bifikirin. Ne zimanê Bahdînekanim, ne zimanê Soranekanim, werin îmanê û em zimanê fermî bikin zimanê Lotikxanê û hûn sax…
Dûr neçin, Lotikxane ji Hindistanê nêzîktirî we ye baba…
Hewlêr
Mamê me Sînan lotikek li partîya xwe xist
Tirkan dest bi hêkên hesinî kir
Xalê me Ehmed vê carê bi dest û lingan da navê