Zilam li malê pal vedaye, pê dihese ku diz ketîye mala wan û dixwaze diz bigire.
Bi dengek bilind ku diz bibihîze ji jina xwe re dibêje:
“Xanim wan du kîskên zêran bîne, em bavêjin çalê. Dinya bêbext bûye, diz hene, hîz hene, bêbav hene, kes bîra çalê nabe” û du kuçeberan/keviran tavêje çalê û textê nivînan jî dibe li ser çalê datîne.
Berî bên ser çalê jî, jina xwe tenbîh dike, heke li ser çalê carekê jê bixwaze, jin bila nazdarîyan bike û nedê.
Li ser textê ser çalê radizên, zilam ji jina xwe re dibêje:
“Heke tu carekê bidî min, ez ê sibê ji bo te cotek pêlavên panî bilinb bikirim” .
Jinik dibêje:
– “Nabe” û nazdarîyan dike.
Zilam dibêje:
“Heke tu carekê bidî min, ezê sibê ji bo te fîstanek mexmerî (cûreyek qedîfê buhaye) bikirim”.
Jinik dibê:
“ Ne, nabe, ez nadim”.
Zilam dibê:
“Heke tu carekê bidî min û dilê min xweş bikî, ezê sibê ji bo te malxurabekê (buhayê malxuraban navbera 7- 20 hezar TL ne) bikirim”.
Yê diz hew dişêt xwe ragire, ji çalê destê xwe li textê razanê dixe û dibêje:
“ Xwîşkê nedê-nedê, wî ez xapandim, dixwaze te jî bixapîne”.
Rojava têk here Bakur û Başûr jî têk diçe. Rojhilat bê aqûbet dimîne.
Dîko li ser Sûrîyê nirxandinek dîkane kir
Here Bexda, were Hewlêr