Di dema şoreşa General Barzanî de pêşmerge carûbaran ji bo malbatdîtinê diçûn betlaneyê.
Du pêşmergeyên Barzanî yên bijarte, hazircewab û henekvan hene. Yek ji wan Hemo Kamek e yê din jî Zikrîyê Soran e.
Zikrî jibo betlanê mehekê diçe nav zaroyên xwe.
Di vegerê de ew û Hemo Kamek li çayxaneya pêşmergehan hevûdu dibînin û dest bi sihbetê dikin.
Hemo bêsebrîyê dike û ji Zikrî dipirse: Êêêêê, zarok û malî çawanin, devera tu jê tê çi hewadîs hene, rewş çawaye?
Zikrî : Hema kîrqûnkanê ye.
Hemo: Ew çawa dibe ?
Zikrî : Mesela ez dikim qûna te , tu dikî qûna wî, ew dike qûna yekî din û hema wisa diçe.
Hemo dibê : Heqê te heye, ma ezê ji bo çi bê sebirbim û ji te bipirsim! Heke min sebir kiriba, teyê gotiba çi heye û minê kiriba qûna te. Lê ji ber bêsebrîyê te kire qûna min.
Mamê me Sînan lotikek li partîya xwe xist
Tirkan dest bi hêkên hesinî kir
Xalê me Ehmed vê carê bi dest û lingan da navê