Oral Çaliştar û Denîz Gezmîş di hebsa Mamak ê li qawîşên cihê de dimînin.
Hevalek ji yên qawîşa Denîz di gurçikên wî de kevir hene. Şevekê seet di duduwan de kevirên gurçik zorê didinê û qolincan dikêşe. Herçend heban didinê jî lê çi faydê jê nabîne.
Di wê navberê de ji nişkava Oral tê bîra Denîz û dixwaze tinazan pê bike. Denîz qardîyanan eyar dike, nîvê şevê jibo tinazekê diçin Oral Çalişlar ji qawîşa wî ji xewê şîyar dikin û tînin qowîşa Deniz.
Oral dinere yek li erdê xwe digevêze. Deniz û çend kesên din jî li dorê sekinîne. Denîz ji hevalê xwe re çav dike û ji Oral re dibê:” Di gurçikên wî de kevir hene, zêde zorê didinê”
Oral : “Ma ez çi bikim, ez ne doxtor im birê min!”
Denîz : “Ne tu Maoçî yî, li Çînê van nexweşan bi akûpûnktûr tedawî dikin. Tu jî wî bi akûpûnktûrê tedawî bike” û tinazê xwe pê dike.
Ê helbet heta Oral Çalişlar meselê fêhm dike, hasil di Mûsilê re derdikeve. Denîz Gezmîş bi vî awayî lotikekê li Oral Çalişlar dixe tirrê ji Maocîyan berdide.
Mamê me Sînan lotikek li partîya xwe xist
Tirkan dest bi hêkên hesinî kir
Xalê me Ehmed vê carê bi dest û lingan da navê