Mirovek hevgunêlbaz/ homo/qûnek/ dilê xwe dibijîne xortekî, bi awayekî pê re dostanîyê datîne, lê sererast nikare jê re bibêje. Lewma rojekê wî vedixwîne firavînê. Lê berî firavînê çend kesan bi paran digire û wan tenbîh dike ku dema nêzîkî cihê firavînê dibin, wê çi bikin.
Li ser firavînê yê hevgunêlbaz dibê:
-Binêr ew xortê ha wê ji bisîkletê bikeve.
Û ye ser bisîkletê dikeve.
Xort dibê: Te çawa zanîbû ?
Ew dibê: Hisê min yê şeşan heye.
Di navberê de çend deqîqe derbas dibin, yê hevgunêlbaz dibê:
-Binêr, ev herdu kesên ha wê şer bikin.
Û şer dikin.
Piştî nîv seetê dibêje: Binêr, ev herdu tirimbêlên han wê li hev biqelipin.
Û li hev diqelipin.
Pîştî çend deqeyên din dibê: Tu wî xortî dibînî, binêre wê bikeve û pîyê wî bişkê.
Xort ecêbmayî dimîne û dibêje: Te çawa zanî wê ev tişt hemî biqewimin û qewimîn?
Yê hevgunêlbaz: Ne min got, hisê min yê şeşen heye.
Xort dibê: Ez dixwazim hisê min jî yê şeşan hebe.
Hevgunêlbaz: Hêsaye, ezê te fêr bikim. Divê tu çavên xwe bigirî, xwe li ser tiştekî konsentre bikî.
Xort çavên xwe digire û xwe konsentre dike. Çavên xwe vedike dibê: Ev erebe bi lez tê, wê li derekê bikeve.
Lê nakeve. Çend carên din çavên xwe digire, xwe konsentire dike, lê hisê wî yê şeşan çênabe.
Yê hevgunêlbaz dibê: Em biçin hemamê, li hemamê mirov çêtir konsentire dibe.
Diçin hemamê. Yê hevgunêlbaz dibê: Qet/hîç çavê xwe veneke û kosentre bibe.
Ew jî çavên xwe digire. Yê hevgunêlbaz, ser û çavên wî sabûn dike, bedena wî lîf dike, hêdî- hêdî destê xwe ji pişta stû de ber bi qûna wî de tîne û hêdî- hêdî qûna wî vedimalîne.
Xort dibê: Qey tu dixwazî bikî qûna min ?.
Yê hevgunêlbaz dibê: Te dîtttttt çawa hisê te yê şeşan xebitî!
Fedakarî û hevkarî zora tirsê dibe. Şêx Murşîd û xisletên serokatîyê
Pûtîn potîn ji lingê xwe derxist
Xalê me Kennedy tir ji Romîyan berda