Bazê Qendîlê
Cigerxwîn, ew mirovê mezin û helbestvanê Kurd ê navdar, rojekê, li gundekî Rojavayê Kurdistanê li oda muxtarê wî gundî rûniştiye û li tenişta wî jî nemirovekî Ereb ê qûnreş e. Di nav gotin û axaftinan de, yê Ereb ji Cigerxwîn dipirse: Seyda tu dikarî ji min re bêjî cudahîya di navbera Kurd û kerê de çiye? Cigerxwîn bê ku raman bike hema yekser lê vedigerîne: Welle bersiva vê pirsa te gelekî hêsane, cudahîya di navbera Kurd û kerê de, hema ev balgeha di navbera min û te de ye!
Ev bûn hezar û çarsed sal ku mejiyê wê kerê ji serê van qûnreşan derneketiye, berî 1400 salî, di kûltûra van zinêkaran de, kuştin, serbirîn, talankirina mal û namûsa mirovan, destpêkiriye û heta îro jî berdewame. Bi navê xwedê ku ew li ezmanan danîne, ma çi kirin û çi nekirin! Di helbesteke xwe de, Seydayê Cigerxwîn dibêje: Ji tirsa zana Xwedê birin ezmana!
Berî ku Mûhemedê van qûnreşan bê, tiştekî wan tunebû, xwarina wan xurme û kulî bû, jinên wan jî hemî çermreş û ebîd bûn ku xirê keran jî li wan ranedibû, hovîtîya wan gihiştibû wê yekê ku keç bi saxî dixistin bin erdê, ma gelo kes dikare ji van zindeweran re bibêje ku ev mirov in?
Mûhemedê wan zanîbû bê her yek ji wan çend mû bi qûna wan ve ye, lewma lotikek bi dîn û îman li qûnên wan xist, xwe li ser wan kir pêxember, kilîla dojeh û buhiştê kir bêrîkê û bang li wan kir: Gelî qûnreşan, werin bidin ser riya min, û yê ku nede ser riya min jî emê serê wan jêbikin, malên wan talan bikin, keç û jinên wan ji xwe re bînin û yê di vê riyê de bê kuştin jî xwedayê min horî ji wan re hazir kirine, wê şevê di heftê horîyên quzsipî kin!
Daiş a ku îro bûye mîkrob û ketiye vê dinya pêşketî, ne Daiş a îro ye, ew Daiş a berî 1400 salî ye, bi serbirîna 700 Yahûdiyên Xeyber ku pêş çavê pêxemberê wan di nav gola xwînê de, bi duruşma alahûakbar destpêkir û hîn jî berdewame! Kûltûra vê Daiş a temen 1400 sal tenê wêrankirin, talankirin û sêkskirine! Yê ji vê kûltûra reş û bêhngenî fêmnake ew tiştekî dine, lê em dixwazin vê kûltûrê şirovebikin û rastîya wê derxînin. Raste 90% ji Kurdên me wek wê pîrejinê ne ku dema Emerîka ket Îraqê, yekî Kurd ji diya xwe re got: Yadê, dibêjin Emrîka fatîha nimêjê kirine Erebî. Diya wî jî jê re got: Wîîî law, heta niha fatîhe bi Kurdî bû me jê fêm nedikir, îca bû bi Erebî haaa! Em Daişa niha û koka ku jê hatiye nasdikin û wê rojek bê ku ev Daiş bibe qaçax, ji ber ev dinya pêşketî ne ji bo van qûnreş û zinêkaran e!
Di dawî de dixwazim bêjim: Ew buhişta ku Daişên kevn û nû lêbin, ez di wilo buhişt kim!
28.06.2015
Kevir ji cîhê xwe dileqin, Kurd şah in yan pîyon in?
Mamê me Sînan lotikek li partîya xwe xist
Tirkan dest bi hêkên hesinî kir