Zinar Qelemşûr
Wek hûn zanin, esker û polîsên dewleta Tirk avdestxanê de jî bimirin, dibin şehîd. Û li gor wan şehîd diçin ku? Qaşo diçin bihuştê. Lê dibêjin miftîyê bajarê Stenbolê di gora wan şehîdan de mîztiye û berê wan daye cehnemê.
Ne li ser bextê me be, li ser bextê çapemenîya Tirko û Tirkan be, dibêjin miftîyê bajarê Stenbolê Rahmî Yaran gotiye: „Bela malbatên esker û polîsên ku tên kujtin nekin qarewar û li ser wan negirîn. Yan na, wê ew esker û polîsê neçin bihuştê“ filan û fîstan.
Yanî, li gor miftî efendî, malbatên ku li ser kujtina zarokên xwe bigirîn, dibin sedemê ku zarokên wan neçin bihuştê.
Belê, ji ber ku zarokên miftî efendî neçûne şerê Kurdan û nehatine kujtin, helbet mêro nake hawar û gazî, nake qarewar û qîrewîr. Lê dê û bavên ku kezeba wan li ser kujtina zarokên wan dişewite, dibin sebebê zarokên xwe ku zarokên wan biçin cehnemê û di nav êgir de bişewitin.
Ez serê we û serê miftî efendî neêşînim, Miftî Rahmî Yaran bi şeş telaqên jinberdanê sûnd xwariye ku wî ev gotin negotine û bêbextî li wî tên kirin. Lê carekê fîşek ji devê tifingê derketiye. Wî ev gotin gotibin jî pêve zeliqî û negotibin jî dîsa pêve zeliqî.
Bi kurt û Kurmancî; heke gotinên Miftî Rahmî Yaran rast bin, şehîdên wan niha di nav êgir de avjenîyê dikin allahwekîl.
Stenbol
Kevir ji cîhê xwe dileqin, Kurd şah in yan pîyon in?
Mamê me Sînan lotikek li partîya xwe xist
Tirkan dest bi hêkên hesinî kir