Mêro boxboxakî mêran bû, çû dil ket qîza qereçî, wek yê ku heft salan dil ket çavên beqê! Di bîr û baweriya wî de, wê keçika qereçî jê re bibe jin û diya zarokan! Gunehê mirov çiye, dema dil bibije qereçîkê, beqekê, marekî yan dûvpişkekî? Dema dil hez dike, çav kor dibe û mejî jî bê bandor dibe. Mebesta min di vê meselê de, ne şikandina hestê qereçiyan e, yan bêrêzîya wan e, qereçî jî mirov in û dibe gelek caran ji ew kesên bi esl û fesil baştir û bi rûmettir bin.
Werhasil dilşewityo çû ew keçika qereçî bedew anî û di qesrek wek qesra Çankaya Ordoxanpaşayê Enadolî de danî. Di nav wê xêr û bêrê de, mehek, dido, sisê…derbasbûn, kêêêf û xweşîye û bazara petêx û xiyaran e!
Zanayekî olî Îraqî heye, navê wî Ahmed Qapançî ye, jîr û jêhatîye û gelekî rexnan li ola islamî digre. Berî çend rojan guhdarî gotineke wî bûm, digot: Misilman qala buhiştê dikin û dibêjin ku mirov çi bixwaze tê ber destên wî, hezarên horiyan li dora wî ne û nizane wê ji kê derxe û têxe ke. Êê başe, salek, dido , melyonek sal, heta heta…her rûniştî, xwarin û kutan? Eger buhişt wilo be hema ez yekem kes ku min ew buhişt navê û cehneme ji bo min baştire, eger mirov kar neke, bi destên xwe darekê neçîne û pêre mandû nebe. Ma çi tama fêkiyên wê darê heye?
Qapançî wilo berdewam dikir.
Em bên ser jinika qereçî. Ew jî pepûkê di malê de rûniştî bû, xwarin û vexwarin û xiyarên qeşartî, nazik û germik. Ev bazar li gor kêfa dilê wê nebû û xwest li karê bav û kalan vegere. Her pencereyek qetek nan lê danî û pars ji wan kir, çû ber vê pencerê: Yadê ka parîk nan, û çû ber wê pencerê: Bavo ka parîk nan. Dema tirropaşa hat malê, çi binêre! Jinik, ji ber vê pencerê diçe ber wê pencerê û daxwaza qetek nan li wan dike. Hema wî jî dirêj nekir, bi destê jinikê girt û avêt derveyî qesrê û gotê: Kız Kereçi Xatun Olmaz! Yanî qîza qereçî nabe xatûn.
Ez bi serê qizqereçîya bedew û ciwan kim, Kurdên me jî qet nabin demoqrat! Ji Başûr bigre heta Rojava û ji Bakur heta Rojhilat, nabin demoqrat! Yek bi destê qaşo serokê perleman digre û tavêje ser sînorê Hesenan û Hînderan, yek jî dibêje ku xelkê vî welatî gotina dibêjin, sema dikin, ji xwe re li def û zurnê dixin, ew ne hesaba ji wan dikin û ne jî bandorê li xiyarên wan dike. Yek bi çeplê Kurdekî digre û tavêje nav netebityê û dibêjê: Here û careke din li vî welatî nevegere!
Ma qey wî ew welat, li ser navê bav û kalên xwe tapo kiriye laaw!
Elawekîl cardî Kurd bûne Mahmûdkî û Etmankî!
Di vê sedsalê de, zahmete Kurd bibin demoqrat û ta sedsaleke din, xwedê mezine!
Li dawîyê ez jî dibêjim: Kurd lideri demokrat olmaz!
Kurdistan, 24.3.2017
Kevir ji cîhê xwe dileqin, Kurd şah in yan pîyon in?
Mamê me Sînan lotikek li partîya xwe xist
Nêçîrê me tiştek ji bîr kir