Tecrûbeya Ewil

Elawedîn û Qudbedîn du pismam in û li gund dijîn.

Çavên xwe vekirine xwe li gund dîtine.

Tenê rojên cejnan çûne bajêr.

Emrê wan bi şivantiyê derbas bûye.

Rewşa wan nebaş dibe, êdî şivantî hew bi qîma wan tê.

Dipeyivin, bi hev dişêwirin, biryarê didin herin Stenbolê û piştî haziriya xwe dikin berê xwe didin Stenbolê.

Xwe li Hemdîn digirin.

Hemdîn jî gundiyê wan e.

Hemdîn berî ew werin ji wan re kar jî dîtiye.

Axir, tên Stenbolê, Hemdîn dihere wan ji otogarê radihêjê û wan tîne malê.

Êvarî li ser sifreyê rûdinin, bi hev re şîvê dixwin.

Piştî şîvê çaya xwe çêdikin û datînin ber xwe.

Him çayê vedixwin, him sohbet dikin.

Ji vir, ji wir peyv tê ser meseleyên fiqurî.

Her du pismam piçekî jî fedîyok in.

Li hevdu dinêrin û dizîvirin ser mazûvanê xwe.

Elawedîn dibêje, “Hemdîn, daxwazeke me ji te heye.”

Hemdîn bi awayekî meraqdar dibêje, “Tiştekî ku ez karibim…”

Elawedîn li Qudbedîn dinêre, lê napeyive.

Hemdîn dibêje, “Bibêjin, hûn çi ji min dixwazin?”

Elawedîn dibêje, “Weleh pismam va ye emrê me bû bîst, lê ji quzê keran pê ve me quz nedîtiye. Berî em dest bi kar bikin te ji me re du qahpik bianiya û me kîrê xwe biçêranda…”

Hemdîn dikene, dibêje, “Ya rehet ew e. Sibe êvarî ez ê hal bikim.”

Roja din êvarî her du pismam li malê ne li derî dibe grmînî.

Qudbedîn bi lez dihere ku derî veke.

Ku derî vedibe, Hemdîn û yekî bi simbêl li devê derî sekinî ne.

Qudbedîn dibêje, “Tu bi xêr hatiyî xalo.”

Hemdîn digere nagere wê êvarê jin bi dest nakeve, ew jî dihere ji taxa qûnekan ji wan re qûnekekî tîne.

Derbasî hundir dibin. Hemdîn û qûnekê bi simbêl li ser qoltixekê, Elawedîn û Qudbedîn jî li kêleka hev li ser qoltixekê rûdinin.

Kêliyekê deng ji kesî nayê.

Dû re Hemdîn ji yê qûnek re dibêje, “Derbasî wê odeyê bibe.”

Yê qûnek radibe ser xwe dihere derbasî odeyê dibe.

Her du pismam bi awayekî şaşbûyî û ecêbmayî li hev dinêrin.

Hemdîn li Qudbedîn dinêre, dibêje, “Qudbedîn ka berê tu derbasî hundir bibî, li benda te ye.”

Qudbedîn ewil li Elawedîn dinêre, dû re dizîvire ser Hemdîn, dibêje, “Hemdîn, ez ê di wî nim an ew ê di min ne?”

About The Author