Bengîn Elegez
Şemsoyê Torî û Cimoyê Aşîtî li Moskovayê bi hev re dixwînin. 15 salan wek heval û dost ji hev hez dikin. Piştî xwendinê, Cimo dibe textor û li Almanya bi cîh dibe.
Rojekê Şemso ji Moskovayê li Cimo digere û li halê hev dipirsin.
Çimo:
– Ka tu çawayi Şemso, birastî te kêfa min anî, zû de min dengê te ne bihîstibû.
– Wele ez ne baş in.
– Xêr e înşallah!
– Ez bi nexweşîya Korona ketime. Ez cigarê jî dikşînim û yextiyar jî bûme. Xuyaye ez ê çûnê me. Min go berî mirinekê tu heqê xwe li min helal bikî baş e.
– Kuro heqê çi xwedê jê razî, heqê min li te xweş helal be. Heqê te li min hebe tu jî heqê xwe helal bike.
Şemso dibê:
– Wele ez li te helal nakim.
– Çima heyran, sebeb?
– Malnexirab, em 15 salan bi hev re man, rojekê te nehişt ez di te nim.
Îcar wek mesela Şemso û Cimo, berî mirinekê li hev helal bikin heyran. Bela heqê kesî di stuyê kesî de nemîne..
Pûtîn potîn ji lingê xwe derxist
Xalê me Kennedy tir ji Romîyan berda
Aldarê me got: Rêveberîya Xweser me ji metirsîyên parçebûnê dûr dixe