Wek hûn zanin, qantir ji zayenda ker û mehînê çêdibe. Yanî, dêya wê mehîn û bavê wê ker e. Heywanekî melez e, yanî dolheram e. Dibêjin ji qantirê pirsîne: Bavê te kî ye? Qantirê fedî kiriye ku bêje bavê min ker e. Gotiye: Ker xalê min e.
Aha Romî jî wilo melez in. Ne dêya wan keifş e, ne bavê wan. Ne esîl û esîlzade ne, dolheram in. Ji van melezan ji xwe re miletek xeyalî çêkirin û ev miletê xeyalî û melez li ser koka me rûniştin, li hemû nirx û dîroka me xwedî derketin û sed sal in serwerîya miletê Kurd dikin.
Piştî çîrok û dûrişmeyên bratîya xelk û ummetê û piştî ku Kurd bi Romîyan re zewicîn, melez û dolheram di nav me Kurdan de zêdetir bûn û ev dolheramên ku wek mesela ker û qantirê li wan hatiye, dîrok û her tiştên xwe yên pîroz ji bîr dikin û bi çîrpkên bratîya xelkê doza Kurd û Kurdistanê beravêtî dikin, têk dibin.
Aha yek ji wan melezan jî li Hewlêrê çêbû. Helbet gunehê zarok yan dehşikên melez tuneye, ew ne bi daxwaza xwe çêbûne. Lê ewên ku bûne sebebê melezî û dolheramîyê sûcdar û gunehkar in. Hem di mesela heywanan de, hem jî di mesela mirovan de wilo ye.
Dibêjin li Hewlêrê, di bexçeyê heywanan (lawiran, ajalan) de zebra (cûreyekî kerê bejî ye) û hespekî nêr bera ser hev dane û ji wan re dehşikek germik û nermik, melez û bêesil çêbûye. Li Herêma Kurdistanê û Iraqê cara yekem e dehşikek melez û bêesil çêdibe û Kurdekanên me jî bi vê yekê serbilind bûne, wek ku Kurdistan rizgar kiribin kêfxweş bûne.
Balkêş e, navê dehşika melez jî kirine Zozan.
Yanî ZOZAN XANIM!
Ez serê we neêşînim xoşewîstanim, gelek Kurdên me bi zewaca bi Romî, Ereb û Farisan re zarokên melez ji me re çêkirin. Heywanên me pak û Kurdistanî mabûn wa ew jî melez kirin û tir ji wan berdan.
Bi xêr û selamet çend salên din wê ji mişk û pisîkê jî çend gulokên melez ji me re çêkin.
Û heger navê wan jî bikin KURDÊ yan KURDO qet ecêbmayî nemînin…
Hewlêr
Leyloka me jî ket nav karwanê aştîxwazan
Ji bîr nekin
Nîzamettînê me mîrkutek li nav serê Ocalan xist