Me digot qey Kasimpa?alî Receb qeraseyekî zilaman e û wê sozên xwe bîne cîh. Lê xuyaye em bi qilafetê wî xapîyan. Qilafetê wî wek ê zilama ye, serê wî jî têra xwe mezin e, lê ji Cuneyt Arkin xerabtir flîman digerîne, dek û dolaban dizîvirîne.
Kasimpa?ali yê ku bi tirrek mezin dest avêt pirsa Kurd û çareserkirina wê, hefsarê xwe dîsa xist destê eskeran û tirra xwe kir fis, bêhnek gennî bi ser xwe xist.
Dezgeha Ewlekarîya Netewî (MGK) gotina xwe ya dawî got û xwelî li serê serokkomar û serokwezîr kir.
Abdullah Gul û Erdogan ên ku digotin „Wê li Tirkiyê ti?tên ba? çêbibin“ û hêvîyek dabûn Kurdan, di civîna MGK de serê xwe bera ber xwe dan û binê çîroka „Yek dewlet, yek welat, yek millet, yek ziman“ îmze û mohr kirin. Bi vî awayî e?kere bû ku herdu sermezin dek û dolabên Osmanî li serê Kurdan digerînin û çareserkirina pirsa Kurd tenê çîrok û çîvanok in.
Axir, dibêjin „Kulî carekê çeng dibe, du caran çeng dibe, cara sisêyan xwe dide dest“.
Abdullah Gul û Kasimpa?alî Receb jî di cara duyem de xwe dan dest.
Bela Kurd tucarî gotinên bav û kalên xwe ji bîr nekin û di guhên xwe de bikin guhar.
„Bextê Romê nîne“
„Nanê Tirkan li ser kaba wan e“
Enqere
Ma kes kare vî gunikreşî bigire
Piştî tirê kezîkurê
KULA DİLÊ KURDAN…!