Gelî lotikvanan wek hûn zanin, benî adem yanî em mirovên be?er, ji jiyan û lotikên ajalan gelek caran fêdê distînin û xwe di?ibînin wan. Li van herdu lotikên jiyana sirû?ta hov binêrin û heke mêjî bi we re hebe, xwe û wan bidin ber hev!..
Gelek caran em ji bo qedir bidin hina em dibêjin ser serê min. Ajalên nav xwezayê jî ne kêmî me mirovan in û ji bo ku ew yekî/ê bidin ser serê xwe pêdiviyê bi gotinê nayînin û yekser datînin ser serê xwe.
Ka li vê dîmenê binêrin û bibînin bê dema mirov yê hember xwe deyne ser serê xwe dikeve çi halî. Zurafa (canhê?tir) hezkirina xwe nî?anî ker dide û mazuvaniya kerê li ser serê xwe dike! Zurafayê çav li kerê kiriye zotik! De werin vî kerî daxin ji ser wî serî…
Li welatê me di nav gel de gelek biwêj û gotinên em ji wan fêdê distînin û di jiyana xwe de bi kar tînin hene. Carna di lîstik û yariyên zarok û mezinan de, carna jî ji bo serpêhatiyên xwe em wan gotinan bi kar tînin. Lê vê carê zarokek li ser kerekî siwar bûye û kerê wî jî bi kerekî din re ketiye nav ?er û pevçûnê. Her ku zarok dixwaze bibe navbeynkar jî, bi wan nikare û ew bixwe ji ser kerê ku lê siwar bûye di?emite û dike bikeve.
Êdî em çi bêjin hema ‚Kî ?emitî ew ?ewitî‘ û hew!..
hev di ramîsin,u dawî hun zanin…