Ez û Ramo li şaneşîna xaniyê wî rûniştine.
Em him sohbet dikin, him bi telefonên xwe yên ku aqil di serê me de nehiştine dilîzin.
Min dît ji nişka ve bû niçeniça Ramo.
Bala min kişand. Min go, „Xêr e Ramo? Çi niçeniça te ye?“
Serê xwe kil kir go, „Hevalekî min miriye...“ û serê xwe bera ber xwe da dîsa bi telefona xwe lîst.
Piştî kêliyekê telefona xwe da ber guhê xwe. Go, „Telefona wî jî girtiye, bersivê nade…“
Bayramê me xwe ji şerê dîplomasîyê re amade kir
Ma kes kare vî gunikreşî bigire
Piştî tirê kezîkurê