22’yemîn salvegera karesata Helebçe’yê bi awayekî fermî li Kurdistan û Îraqê weke Roja ?înê hatiye pejirandin û îro al heta nîvî hatin daxistin. Em komkûjiya Helebçeyê ji bîr nakin û heta kurdek bimîne li ser rûyê dinyayê êdî wê nehêle karesateke wiha biqewime. 
?ivan Perwer / Helebçe
Kewimèn jakav,hov,xiz u diz.dad u edelet ne zan.nokerè dilokè.do chasti u nokeri bo eskerè xaaci,Napolyon,Ingiliz u fransi bun.nam xeramen pis,geni,pa§keti, nezan.xwualamèn pariyèn sifrè bi run.namxerama terese Baxdade, ji tirsà bi mehan li nav qasi qulè diya xwu .bi miz u guhè xwuda gevizi.teres qurè teresa .bikari biya e vèi bi qetà qula diyà xwu ji.dor bèt teresè §amè ji.do selhhetin dema heri§kerè Xaciyan §er dikir ev cha§ana mal u xizanen xwu qerxanè Xaciya kiri bun.mirin bo kewimen geni ,pis,pa§keti.JIYAN BO KURD U KURDISTAN.AZADI BO GEL U WELATè XOMAN.
Ji Bo Bîranîna Helepçeyê…
Em Mirin Birakoo…
Em ketin ber xezeba felekê…
Mirina bêbav, kirasê xwe li bihara rengîn kiribû….
Strana me li ber deriyê Xeyalistanê nîvco ma…
Qirik li me bû pira Selatê…
Erê birakoo, em mirin…
Xwedêyan jî awir ji me vedabû…
Qêrîna zarokan dibû gilokên mirinê…
Taviya biharê jî negihî?t hawara me…
Gulî û keziyên me ketin ser kûç û kevirên bêbext…
Erê birakoo, em mirin…
Bedena me ji axa bêmirad re bû nameyek…
Gopalên kalan te?iyên pîrikan, bûn kêlê dilê me…
Nefesa me li ber bêhna nêrgizekê sekinî…
De?t û mêrg bûn goristanên xweziyên me…
Erê birakoo, em mirin…
Teyrên demsalî diketan ser cendekê me…
Xalxalok diperpitîn ber nigê me…
Xecîcok xwar bûbûn ber serê me…
Erê birakoo, em mirin…
Kirasê mirinê bêreng bû…
Axa sar heftreng bû…
Erê birakoo, em mirin…
Nî?e: Ev çend rêzikên jor berî 8 salan hatine nivîsandin!
Evdile Koçer – evdilekocer@yahoo.com
Ligel silavên rengîn…
Evdile Koçer
Jêder:Gruba Diyarbekir